Bab 3 -Sweetest GoodBye...
AIEY menyiapkan assignmentnye di kerusi yg tlah disediakan di universitinye. sdg asyik die menaip assignmentnye.. die teringatkan seseorg.. yg pasti adlh die! argh!!! knpelah ak asyik teringtkan die je? da tk ad mende lain ke ak nk igt ha? aiey menyoal pd dirinye.. lpas itu die menggelengkan kplenye berkali-kali dan menumpukan perhatiannye pd kerjenye..
tibe2 aiey merasakan seseorg ad berdiri di blkngnye. die berpaling ke blkg. matenya segera membulat. die ign melarikan diri tp dia merasakan tdak sempat jikalau die melakukan sedekimian. terpakselah ak berdepan ngn iwan.
"jadi btollah kau.. ak igt ak slah org.. rupenye..mmg kau. cume skrg kau dah byk berubah. dan jd feminin. cntik sgt."iwan berkata smbil duduk di kerusi di sebelah aiey. iwan menyambung kembali kate2nye smbil tersenyum.
"aiey ak rin.."sebelum iwan selesai berckp, aiey memotong.
"maaf, awk spe? tetibe je awk tegur sye.. sye rse awk slah org. lgipun sye tk knallah awk.. so, don't disturbing me! i've an assignment to do! just leave!"marah aiey.
iwan terkedu.
"tkkn kau tk knal ak aiey? da lme kn kite kwn.. ak kwn kau, Muhammad Izwan Hamdi. kwn kau aiey mse sekolah rendah. kau tk igt ke?"iwan hanya menatap muke aiey.
"ye ke? setahu ak, ak mmg ad kwn yg bernma Muhammad Izwan Hamdi tp dulu.. tp skrg tk ade lg kot.. yelah.. kwn yg tk berhati perut mcm itu buat ap nk jadikan kwn kn?"aiey tersenyum sinis selepas membls kte2 iwan.
"aiey , ak minta maaf. ak thu kte2 ak dulu sesuatu perkara mmg sukar nk kau nk lupakan. i'm so sorry"rayu iwan.
sorry? kau snang ke ak nk maafkan kau iwan?getus aiey dlm hati. aiey mengemaskn brg2nye berkira-kira hndak pergi. iwan hanya melihat pergerakkan aiey. die bgn dri tmpat duduk dan memegang tgn aiey. dan di kala itu, aieyrie yg tercri2 di manakah aiey terlihat situasi tersebut. tetapi die sekadar memerhati. spe tu? hati aieyrie tertanye2.
"lpaskan ak!! kau igt senang ke ak nk lupakan ape yg kau buat kt ak dlu?! kau hina ak!! kau kate ak ni perempuan yg tk thu malu! kau kate ak ni permpuan yg tk sdar diri! kau kate ak ni tk layak berkawan kau!! kau anggap ak ni mcm ak ni tk setaraf ngn kau! yelah kau kan kaye!! ak ni miskin!! bkn skit iwan.. tp byk lagi!! kau igt senang ke ak nk maafkan kau ha!!??"bertubi-tubi aiey melepaskan perasaan hibanye selama ini pd iwan. air matenye ditahan.
iwan hanya mendiamkan diri. die juge menyembunyikan perasaannye kini. tk berniat utk mengatakan sesuatu.
"dahlah iwan. anggaplah antara kau dan ak da tk ad ap2. aku tk knal kau dan kau tk knal ak. so, please.. leave me alone.."dgn nada sendu aiey merayu.
"tp aiey..ak.."sebelum iwan menghabiskan kate2nye.. aieyrie dtg menyapa.
"spe ni aiey?"tnye aieyrie. soalan aiyrie mengejutkan aiey. dgn tergagap die berkate..
"die...die..ka..kawan lame aiey" hmm...terpkselah ak mengaku mamat ni kwn lame ak..kalu tk byk tye pulak aieyrie nnt.
dlm hati.. iwan tersenyum.. dia msih anggap ak kwn rupenye..nmun senyumannye hanye sementara apabila aiey memperkenalkan aieyrie kpdnye.. siapa ni? kekasih die ke? no! no! aiey tk mgkin ad kekasih..
"aieyrie, ni iwan dan iwan ni aieyrie" aiey memperknalkan aieyrie kpd iwan.
iwan membrikan senyuman yg hambar kpd aieyrie. begitu juga dgn aiey.
die ni spe ha? knpe aiey mrah sgt kt die? tkkn die ni kekasih aiey kot? kekasih? aieyrie menelan liurnye apbile die tersebut perkataan kekasih.. tkknlah kot..
aieyrie? aiey? nme diorang dekat smelah.. knpe erk? dah tkdir kot.. tp jgnlah 2 org ni ad jodoh sdah.. kalu ade jodoh dua ni.. melepaslah ak..oh!! TIDAK!!!! hati iwan menjerit.
masing2 terdiam seketika. kesunyian terhenti pabila aiey bersuara.
"iwan ak harap kau jgn ganggu ak lagi selepas ni.. ak dah tk nk kaitan lg ngn kau.. jd kite buat haluan2 msing k?"aiey mengatakan hasratnye..
die menarik tgn aieyrie supaya pergi dri situ. aieyrie hanye menurut shj tindakan aiey. meninggalkan iwan yg termangu-mangu di situ.
AIEYRIE duduk bertentangan dgn aiey apabila mereka smpai di perpustakaan. aieyrie teragak-agak hendak menanyakan sesuatu. tetapi terpakse jugak die bertye..dah terdesak nk buat cmne..
"aiey, spe lelaki td tu?"tye iwan tenang.
"knpe?"pertanyaan dibls dgn pertanyaan.
"tk lah... aieyrie nmpk ad something die ngn aiey... sbb itu aieyrie tanye aiey..ad ap aiey ngn die?"
aiey hanya mendiamkan dirinya. dia membuka mulutnya selepas dia melepaskan keluhannya.
"dia kwn lama aiey. dah lama da kami tak jumpa. sbb tu rsa lain mcm skit. knpe aieyrie tanya aiey mcm tu?"
"tk ad papelah. just tanya je..tp.. kalu aiey ad mslh beritahulah aieyrie k.. aieyrie tk nak aiey berahsia dgn aieyrie. bleh kn?" aieyrie mengangkat keningnye.
"okeylah cik abg ooii!!!"aiey mengangkat tgn seperti bersumpah. aieyrie pula hanya tersenyum.
"aiey duduklah dulu.. aieyrie nk cri buku kejap."aieyrie bingkas bgn dri tmpt duduknya utk mencari buku. lama juga dia mencari buku. aiey tertunggu-tunggu aieyrie. mnalah mamat ni.. kata nk study sme..rungut aiey dlm hati.
setelah dia menjumpai buku yg dia hendakkan, dia pun membaca buku smbil berjalan. namun di pertengahan jalan dia terlanggar seorg perempuan dan membuatkan perempuan itu terdorong ke hdpan. perempuan itu hampir terjatuh namun aieyrie sempat memaut pinggangnye. mereka bertentang mata seketika.
setelah keadaan sudah kembali stabil. aieyrie memohon maaf kepada wanita itu. "tk apa. saya pun slah jugak. saya jln smbil baca buku.. mesti tk nmpk"perempuan itu berkata lembut. spe mamat ni? hensem jugak. kalau ak ambil dia sebagai boyfriend ak ni, mesti kwn ak terkejut bsar ni..wah!!!getus niat di hati perempuan itu.
"jadi kita ni sama-sama bersalahlah.. sekali lg saya minta maaf."ujar aiey smbil tersenyum. lalu duduk mengambil kembali buku yg telah jatuh td. dia menghulurkan buku kpd perempuan itu tetapi perempuan itu sedang merenungnya dengan cukup minat sekali. kenapa ngn minah ni? kena sampuk ke apa? mcm tk pernah jumpa lelaki..
aieyrie melambai-lambaikan tgnnya di hdpn muka perempuan. akhirnya perempuan tersedar juga dari lamunanya. perempuan itu mengambil buku itu kembali.
"kalu mcm itu.. saya pergi dululah."aieyrie meminta diri. ingin berlalu dari situ.
"eh.. nanti dulu.. boleh saya tahu, nama awk siapa?"perempuan itu bersuara apbila aieyrie ingin berlalu. aieyrie berpusing kembali ke arah perempuan itu.
"nama saya Tengku Khuzaieyrie bin Tengku Syahidi. tp pggl aieyrie je."ujar aieyrie sambil tersenyum.
senyuman itu dapat mencairkan hati perempuan itu.
"er..nme saya, Nur Syaekin Mahmud. selamat berkenalan"ujar ekin smbil menghulurkan salam perkenalan.
aieyrie pula teragak-agak menyambut tgn itu. nk tk nk kena jugak sbb die dah hulur.. aieyrie menyambut salam perkenalan itu. dan di saat itu aiey ternmpak aieyrie berjabat dgn ekin. lalu dia menghampiri aieyrie.
"aieyrie.."aiey menyentuh bahu aieyrie. aieyrie berpaling ke muka aiey.
ekin dan aiey bertentang mata seketika. ketegangan berlaku di situ. aieyrie mula mengagak sesuatu pada muka aiey dan ekin.
"aiey, ni aieyrie knalkan..ini..."
"ini...ekin.. betul tak?"aiey memintas perckpan aieyrie. aieyrie terkedu. dah kenal ke 2 org ni?
"dan..ini..aiey kan?"giliran ekin bertanya.
"lama tak jumpa kau ekin.. amacam sekarang? sihat?"dgn muka yg sinis aiey bertanya.
"sihat. kau?"sinis juga ekin berkata.
aiey hanya mengangguk. mereka bagaikan tgh berlawan kerana mereka bertentang mata dgn mata tercerlung belaka.
aieyrie mersakan kini dia sedang menyaksikan aiey dan ekin sdg memakai baju seorang ninja dan ditangan masing memegang pedang yg amat tajam. tgh bersiap sedia utk berlawan shj di padang pasir. aieyrie memukul-mukul kepalanye apabila dia terbayang yg bukan2.
"kalau da knal.. tk pelah.. er...jom aiey, kita smbung belajar blik. kitaorg pergi dulu ye."aieyrie menarik memegang tgn kanan aiey dan berlalu dari situ.
what? minah tomboy tu ad kat sini? kenpa ak satu universiti dgn dia? eeii!! geram btol ak... bru aje ak nk tackle si aieyrie tu..tp minah tomboy menyibuk.. tomboy? tk..dia tk tombo dah..dah feminin. argh!! tk kisahlah..skrg ak nk dptkan aieyrie dulu.. dan ak rse sejarah lama akn kembali semula pada kau aiey..tunggulah.. getus niat jahat ekin dlm hati smbil tersenyum sinis.
DENGAN muka yg tdak puas hati, aiey memandang sahaja muka aieyrie. aieyrie pula tdak keruan dgn tenungan aiey. knpalah dgn aiey ni? aieyrie mendongak melihat aiey. comel pulak dia buat muka marah tu.. hehehe...
"kenapa ni? masam je muka tu.. td okey.."tanya aieyrie.
"mcm mne aieyrie boleh knal dgn ekin? beritahu aiey skrg jugak!"keras aiey berkata. marah.
"alah..tadi aieyrie baca buku smbil berjalan. lepas tu terlanggar dia. dia hampir jatuh. jadi aieyrie sempatlah paut pinggang dia. lpas tu kami minta maaflah. lepas tu kami berkenalan. tu je.. "terang aiey.
"aieyrie pegang pinggang dia?!"tanya aiey terkejut.
"yelah..dia hampir jatuh. jadi aieyrie peganglah dia. yang aiey marah sangat ni kenapa?"aieyrie mengecilkan matanye lalu menyambung.. "aiey cemburu er..."ujar aieyrie smbil tersengih.
aiey menjelirkan lidahnya..
"excuse me encik aieyrie..tk ad mse taw aiey nk jealous..ap ingat muka aieyrie hensem ke sampai aiey bley cemburu?"
aieyrie mengangguk. "memang aieyrie hensem pun."aieyrie tersengih lg.
satu cubitan terkena di lengan aieyrie. aiey mengadu kesakitan apbila lengannya dicubit oleh aiey.
dlm kemesraan mereka itu.. ekin melihat dgn mata yg penuh kejahatan. nanti kau aiey.. ak akn membuatkan kau derita.sekali lagi..tunggulah...
Bab 4 -Sweetest GoodBye...
Aiey berjalan balik ke hostel. hari ini dia merasakan keletihan yang amat sgt. nasib baiklah esok dengan lusa cuti. pelbagai dia lalui hari ini. dgn inilah, itulah. tmbh2, terjumpa dgn dua org yg amat dia kenali suatu masa dulu. bencinya!!!!!!!! rungut aiey dalam hati.
kenapalah ekin pun satu universiti ngn ak? tk ad perempuan laen ke? ish!!! marah aiey lagi.. sbar aiey, ni ujian ALLAH. aiey beristighfar berkali-kali.
dia mengambil peralatan mandinya utk mandi. selesai sahaja dia mandi. dia terus menunaikan tanggungjawabnya sebagai umat ISLAM. selesai menyelesaikan kewajibannya, dia melihat ira msuk ke dlm bilik.
"kau pergi dating kat mana hari ini?"ejek aiey smbil tersengih sambil menanggalkan kain sembahyang.
"banyaklah kau punya dating. sazrif tk datang kuliahlah ari ni. dia demam."ira mengeluh.
"hai, tkknlah bru 3 hari da on..dah demam? peliklah kau org ni?"
"nk buat mcmmana aiey ooii!! da takdir."ira membaringkan dirinya di atas katil.
"kau knpe aiey? ak tgk kn semenjak kebelakangan ni, kau muram je..knpe? kau skit ke?"tanya ira. kepala dia menoleh aiey.
mmg ak tgh skit pon. skit hati, skit kepale, dan paling sekali skit jiwa! aiey berkata dlm hati.
"tk adalah. ak okey je. mgkin ak kurang mkn kot muka ak kau nmpk muram."ujar airy. seboleh-bolehnya dia tidak ingin memberitahu rakannya ini.
"kau ni.. beritahulah aieyrie kalau kau tu tk ad duit. dia kan ada selalu dgn kau kalau kau tu ada mslh.."cadang ira.
aiey menggeleng.
"tkknlah ak nk bergantung ngn dia selalu. mmglah dia tu ad utk ak. tp ak rasa malulah. nanati org kata ak ni kikis duit dia. yelah, dia kan anak jutawan."aiey membantah.
"aiey, mulut org tkkn pernah berhentilah. setahu kan, org laen tk tahu yg aieyrie tu ank kepada jutawan. hanya kita je kan tahu. lagipun bapak dia yg jutawan bukannya dia."
aiey hanya tersenyum hambar.
"nantilah ak beritahu dia. kau tu da sembahnyang ke belum?"aiey mengjungkitkan keningnya selepas bertanya.
ira hanya tersengih. dia menggelengkan kepalanya. dia bingkas bgn selepas aiey mencerlungkan mata kepadanya menyuruhnya menunaikan solat asar.
HARI ini dia bercadang ingin berehat sahaja dalam hostel tapi tidak jadi kerana aieyrie mengajak dia pergi membeli barang. ishh..nk beli ape entah dia ni. ni ira punya pasallah. kalau ak tk kata yg ak tk pergi mana-mana ni, mesti dia tak beritahu aieyrie. rungut aiey dalam hati.
Ketika ini mereka berempat dalam perjalanan. aiey hanya berdiam diri di dalam kereta aieyrie. tak seperti kawannya yg lain. bising je memanjang. sekejap menyanyi,sekejap bercakap,sekejap ketawa.
aieyrie perasan yg aiey asyik diam sahaja dari td turut mendiamkan diri juga. membiarkan ira dan sazrif bising. dia sebenarnya tk ingin outing sebenarnya. habis dua org yg ni tk habis2 pujuk dia. terima jelah.
mereka sampai di Sunway Piramid pada jam 11.30 pagi. setelah meletakkan kereta di kawasan parking. mereka terus masuk ke dlm pasaraya yg terkenal itu. macam biasa. ira berjalan dgn sazrif, aiey pulak dgn aieyrie.
"aiey nk beli apa?"tanya aieyrie sebaik sahaja mereka msuk ke dalam.
"entah. tk beli apa-apa kot."bls aiey.
ira dan sazrif yg berada di hadapan mereka berpaling ke belakang.
"kita berpecah nak?"cadang ira.
"berpecah? kenapa pulak?"tanya aiey.
"alah, macam tak biasa."sazrif pula menyampuk.
"okeylah. kau pergilah mana kau nk pergi. tp jam 1.30 dah ada kat parking kereta k."
selepas aieyrie memberi kebenaran, sazrif dan ira segera meninggalkan mereka berdua.
aiey menjeling tajam pada aieyrie. aieyrie pulak buat selamba. marah lah tu. dia tersenyum. lantaklah! mereka berjalan ke satu kedai ke kedai. namun tidak menarik perhatian bagi mereka berdua.
"aiey tk nak beli apa ke? dari tadi asyik tengok je."tanya aieyrie. bosan juga dia. habis dari tadi asyik tengok je. tk beli apa-apa pun.
"tk naklah. bazirkan duit je beli barang kat sini. mahal sangat."mereka terus juga langkah mereka ke satu kedai ke satu kedai.
tiba-tiba aiey ternampak satu rantai yg cantik ketika dia melalui kedai yang menjual barang kemas. cantiknya. dahlah emas putih. matanya membulat apabila melihat harga rantai itu. mak ooii!!! mahalnya!!
"aiey nak ke? kalau nak aieyrie boleh beli."ujar aieyrie apabila melihat aiey tertarik rantai itu.
"tak payahlah. aieyrie ni.. selalu nk belanja aiey.tak semestinya barang yg kita nak itu beri kegunaan kepada kita. aiey tak naklah aieyrie selalu belanja aiey. nanti apa pulak org kata."selepas berkata sedemikian, aiey terus berjalan. aieyrie mengejar aiey dan berkata,
"mulut orang takkan pernah berhentilah aiey."
"sedaplah aieyrie cakap, yang tanggungnya aiey."aiey menarik muncungnya.
"okeylah. aieyrie kalah. dah! jgn tarik muncung lagi. kan aieyrie cubit bibir tu kan, baru tahu."aieyrie tersenyum dengan tindakan aiey yg menutup mulutnya.
"bosanlah. asyik berjalan je. apa kata kalau kita pergi main skating?"cadang aieyrie.
"tak naklah. aiey tak pandai main."
"tak ada tapi-tapi. nanti aieyrie ajar."ujar aieyrie lalu memegang tgn aiey utk membawa aiey pergi ke sana. aiey pula hanya menurut.
SELESAI sahaja mereka memakai kasut yg disediakan. mereka mula bermain. aieyrie memegang kedua-dua tangan aiey. dengan perlahan-lahan aiey melangkah ke gelangang ais. sejuknya. rungutnya.
"okey, aiey pegang tangan aieyrie kuat-kuat tau."aiey melepaskan tangan kiri aiey dan duduk di sebelah kanan aiey.
aiey memegang kuat sekali tangan aieyrie. mereka berjalan perlahan-lahan.
"kita berjln slow-slow. aeiy tgk aieyrie buat k." tgnnye msih lg memegang tgn aiey. dia menunjukkan caranya smbil memgang tangan aiey.
setelah dah menunjukkan contoh berkali-kali aieyrie ingin melepaskan aiey.
"aieyrie nk lepaskan aiey ni. okey?"
"jgnlah..aiey tk pndai."nmun di mse itu aieyrie tlah melepaskannya. dengan tersenyum aieyrie berkata.
"cuba ar dulu.."
dgn perlahan-perlahan aiey mencubanya. akhirnya dia berjaya.
"YAHOO!! berjaya!!"dgn gembiranya dia berkata. aieyrie tersenyum melihat gelagat aiey. tapi tnpa diduga, apabila dia ingin smpai je ke arah aieyrie, dia terjatuh. aiey mengadu kesakitan.
"sakit..."
"okey tak?"tanya aieyrie. bimbang. aiey menggeleng.
dia memapah aiey ke tebing.
"tak nak main dah... sakit sangat."
"jatuh sikit dah sakit."aieyrie berkata.bergurau.
aiey melihat dengan muka yang marah pun berkata,
"okey. Fine! nanti kita pergi kat Berjaya Times Square. boleh?"dengan berkeadaan yg skit aiey membri cadangan.
"kenapa nk pergi sana?"tanya aieyrie.
"adalah."
MATA aieyrie membulat apabila melihat pelbagai permainan yg menakutkan untuk bermain. di kepalanye dia melihat beberapa orang menaiki roller coaster. gerunnya. hatinya berkata takut. tapi tidak bagi aiey, sazrif dan ira. mereka begitu teruja sekali.
sebenarnya inilah rancangan aiey untuk kenakan aieyrie kembali. selepas mereka solat di surau berjaya times square, aiey terus membawa kawan-kawan mereka ke sini. dia pasti aieyrie akan 'berterima kasih' kepadanya.
aieyrie mengorak langkah untuk meninggalkan kawan-kawannya tetapi tidak sempat kerana aiey menariknya utk msuk. di kauter tiket. aieyrie juga ingin melarikan diri namun dihalang juga oleh sazrif. terpaksalah msuk...aieyrie mengeluh.
"ARGHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!"aieyrie menempik kuat. "tak nak naik!!!!!!!!!!!!! nk turun!!!!"tempik aieyrie lagi.
aiey menutup telinga. oleh kerana tak tahan sangat dia menutup mulut aieyrie supaya diam. aieyrie diam. dia menggelabah.
"aieyrie diamlah! roller coaster tak mula lagilah. yg dah jerit sekarang knapa?"marah aiey.
"aieyrie nk turun..nak turun!!"tempik lagi. beberapa orang yg berada di situ ketawa melihat aieyrie.
"woi, aieyrie! diamlah! buat malu je.. nama je lelaki kau ni."giliran sazrif pula memarahi aieyrie.
aku seorang lelaki. seorang lelaki. lelaki! berkali-kali aieyrie menekan bahawa dia seorang lelaki. aiey pula hanya tersenyum. padan muka kau! tadi kau ketawakan aku. sekarang aku pulak kenakan kau. hehe. aiey tersengih.
apabila selesai menaiki roller coaster. mereka bermain pula permainan seterusnya. aieyrie tetap seperti tadi. menjerit je memanjang. setelah mereka bermain kesemua permainan. aieyrie orang pertama yang keluar dari times square theme park itu.
"kenapa aieyrie?"ujarnya sambil tersengih.
aieyrie memandang aiey dengan mata yg tercerlung.
"aiey ni kan...."tangan aieyrie mengangkat tangannya seperti ingin mencubit muka aiey. tapi apabila dia melihat aiey tersenyum manis, niatnya terbantut. kenapalah dia ni selalu buat muka comel? tergugat jiwa aku je tau..
AIEYRIE tersenyum apabila terkenangkan kenangan dia bersama dengan aiey. dia ketawa apbila teringatkan teriakkannya di times square. mungkin kenangan di sana merupakan kenangan terindah dia bersama dengan aiey.
Bab 5 - Sweetest GoodBye...
"ALAMAK!! aiey, ak tertinggal henponlah kat dlm hostel. ak blik hostel jap ek. kau pergilah dulu."ira berlari semula ke hostel meninggalkan aiey yg sdg terpinga-pinga itu. ish..dia ni.. tk sempat nak kata apa-apa. dia meneruskan shj langkah kakinya.
apabila dia hampir sampai ke bilik kuliahnya. dia terserempak dgn iwan. mahu tak mahu dia terpaksa juga melaluinya. dia lansung tidak melihat iwan apabila dia berjalan bersebelahannya. tapi langkahnya terhenti apabila iwan memanggilnya.
"aiey, apa yg harus ak buat utk kau maafkan ak?"
aiey tersenyum sinis lalu berpaling ke belakang dan menghdap muka iwan. tapi hanya seketika. dia terus sahaja langkah kakinya.
iwan menundukkan wajahnya. dia juga meneruskan langkah kakinya ke bilik kuliahnya. dia masuk ke dalam bilik kuliahnya dan ternampak dengan 'penyebab' pergaduhannya dgn aiey.
"hai iwan.. cuba teka. ekin jumpa ari tu?"ekin bertnya dgn muka gediknya. dia sekarang berpaling ke belakang. rakannya, Asria dan Indah turut berpaling ke belakang
kenapalah minah ni. kalau tk kacau ak sehari tk bleh ke? rimaslah!! iwan hanya menggelengkan kepalanya.
"spe lagi.. aiey lah... bukan main mesra lagi ak tgk dia bergurau dgn budak yg nmanya Tengku Khuzaieyrie bin Tengku Shahidi."ekin menekan perkataan tengku.
mata iwan membulat. btul ke? setahu ak aiey dan aieyrie kawan je.. biasalah tu.. kwn baik.. nkbuat ap ak jealous kan.
ekin geram dengan iwan yg membuat selamba je apa yg dia cakapkan. dia mendengus geram. rancangan itu menjerat iwan msuk ke dlm rancangan memisahkan aieyrie dari aiey musnah. nanti kau iwan. dengan kau sekali ak musnahkan. asria dan indah melihat hanya menggelengkan kepala mereka. faham benar sikap kawannya. pendendam. kalu satu perkara yg dia tdak dapat, dia akan melakukan apa-apa shj.
"EKIN, tu bkn lelaki yg kau ckap td?"asria menuding ke arah aieyrie yg sdg berjlan smbil memegang henpon.
ekin melihat ke arah yg asria tunjukkan. tidak semena-mena dia tersenyum dan membaiki pakaian.
"muka ak okey?"tanyanya.
asria dan indah hanya mengangguk. ekin mula berjalan ke arah aieyrie.
"hai aieyrie. igt sya lagi?"ekin sekarang berada di hdpn aieyrie.
aieyrie terkejut juga dgn teguran ekin itu. mne taknya. salam pun tk beri.
"hmm..ekin kn?"aieyrie meneka.
"igt lagi awk kat sya. aieyrie da makan? kalau tk mkn lagi bleh join kitaorg mkn."cadang ekin smbil menunjukkan kemanjaannya. kebiasaannya kemanjaan inilah membuatkan lelaki cair dengannay. tpi kali ini keayuannya tidak menjadi di hadapn aieyrie.
"eh..tk payahlah ekin. lagipun ekin ni kan perempuan..tkkn k belanja lelaki.. seganlah aieyrie."tolak aieyrie.
"alah.. sekali-sekala.. apa salahnya kalau perempuan belanja lelaki? tak salah kn?"ujar ekin lebih manja.
"mmg tak salah... tp.."sebelum aieyrie menghabiskan kata-katanya telefonnya berbunyi. tertera nama 'comelku' di kaca henset aieyrie.
"sekejap er.."aieyrie meminta kebenaran.
spe 'comelku' tu? tkkn dia ni ad kekasih da kot? kalau ad, ak peduli ap! mata ekin segera membulat apbila aieyrie menyebut nama aiey di hujung talian. oh no!! tkkn minah tu kot.. si comel dia? tak bleh jdi ni..
"er..sorilah ekin.. sya kena jumpa aiey lah.. dia ada mslh ckit. so, lain kalilah sya join you all semua. sori sgt2."mohon aieyrie.
"oh.. tkpe. it's okay! mungkin aiey mmg memerlukan aieyrie skrg ni.. sbb tu dia telefon aieyrie."dgn nada tenang ekin berkta walaupun dlm hatinya kini bagaikan lava sudah turun puncak gunung berapi cuma hanya dia kawal sje amarahnya itu.
aieyrie segera meninggalkan mereka bertiga di situ. setelah kelibat aieyrie sudah tidak kelihatan,
"eeii!!! aiey!! aiey!!! aiey!!! dah tk ad org lain ke ha dari mulut mamat tu? benci tol ak ngn minah tu!"ekin mula melepaskan amarahnya. asria dan indah terkejut dgn kemarahan ekin. mereka cuba menenangkan ekin.
"sabar ekin.. da mmg jodoh diorang nk berjumpa.. kita tk leh halang."pujuk asria.
"thulah kau ni.. tpi aiey tu mesti cantik dari kau kan sbb tu aieyrie tk pndang lansung kau."tnpa diduga indah melontarkan pandangannya tentang kecantikan antara ekin dan aiey.
ekin memukul kepala indah.
"sdap je kau mengata ak. ap? kau tu cntik sgt?"marah ekin lg. dia tak ske kalau org laen memperlekehkan kecantikkannya.
indah memeang kepalanya. memang, di antara mereka, indahlah paling bendul sekali. tetapi ekin senang dgn indah. mungkin indah ini mudah dgr kata kot. sbb tu dia menyenangi indah. mereka bergerak ke kafe sebelum mereka mengikuti kuliah seterusnya.
"AIEY kat mana ni?"tanya aieyrie sambil berjalan. di saat ini dia sedang bercakap dgn aiey menggunakan telefon bimbit.
"kat kafe ni. tunggu aieyrie lah."
"kafe mana ni? kafe yang selelu kita makan tu ke?"
"yup! cepatlah."
"jauhnya. lambat sikitlah nak sampai sebab hari ini tak bawa kereta. tak pa kan?"pinta aieyrie.
"ishh!! tak naklah lambat. kalau tak sampai kat kafe ni dalam masa 10 minit. kalu tak sampai juga, nampaknya.. aiey tak nak berilah benda ni kat aieyrie."ugut aiey.
"benda apa?"tanya aiey. dia masih lagi berjalan.
"tak ada apa. korang nak apa ha? jangan kacau akulah. ak kata jangan kacau ak! aieyrie tolong!"jerit aiey dalam telefon. tiba-tiba talian diputuskan.
"AIEY!"
aieyrie segera berlari sekuat hatinya. di dalam mindanya kini adalah aiey. takut jikalau ada terjadi apa-apa terhadap aiey. tunggu aieyrie, aiey.
sampai di kafe dia tercari-cari dimanakah aiey. dia mencari setiap sudut kafe itu. tiada! tiba-tiba mata membulat apabila dia melihat aiey yang sedang tersenyum memandangnya. kenapa pulak dia ni ada kat sini? tanya aieyrie bingung. dia berjalan menuju ke arah.
setelah sampai di tempat aiey, dia bertanya.
"aiey okey? tak ada apa-apakan?"dia bertanya sambil termengah-mengah. lelah! bimbang akan keselamtan aiey.
aiey tersenyum. dia melihat jam tangannya. lalu tersenyum.
"bagus! 7 minit 43 saat. tak sampai sepuluh minit. laju jugak aieyrie berlari ek."ujar aiey sambil tersengih.
aieyrie mendengus geram. geram dengan sikap aiey yang suka membuatkan dia bimbang.
"aiey! kenapa aiey selalu buat macam ni? selalu buat macam ni kat aieyrie."dia terus mencubit pipi aiey yang gebu tu. geram!
"sakitlah! sorrylah.. kalau aiey tak buat macam tu, mesti aieyrie datang lambat."aiey berkata sambil memegang pipinya apabila dicubit oleh aieyrie.
"ini bukan kali pertama tau aiey buat aieyrie macam ni. dah banyak dah!"marah aieyrie. namun amarahnya kendur apabila melihat menundukkan kepalanya.
"lain kali jgn buat mcm tu ag k. tau tak risaunya aieyrie kalau terjadi apa-apa kat aiey.. jgn buat ag k?"sambung aieyrie lagi tetapi kali ini agak lembut tatabicaranya.
aiey mengangguk.
"aeiyrie jgnlah risau. aiey kan pandai karate. tali pinggang hitam lagi. kalau ada lelaki yang ganggu aiey, aiey beri je siku aiey ni kat dia."ujar aiey sambil menunjukkan sikunya lalu tersenyum.
"jgn cakap besar tau. walaupun aiey ni juara karate, tapi tak bermakna aiey boleh mempertahankan diri sendiri."nasihat aieyrie.
aiey mengangkat kedua-dua belah tangannya seperti tengah bersumpah.
"okey! tak mahu da cakap besar lagi. dahlah membebel kat aiey je memanjang. tak letih ke?"
aieyrie menggelengkan kepalanya sambil tersenyum.
"ada apa nak jumpa aieyrie sangat ni?"aieyrie menukarkan topik.
"oo..aiey nak beri ni.."aiey menghulurkan keychain yang dia telah beli di berjaya times square.
"apa ni?"tanya aieyrie. dia masih belum melihat keychain yang diberikan oleh aiey. matanya membulat apabila melihat keychain itu.
"ni gambar masa kita naik roller coaster kan? aiey beli ke? kenapa pulak aiey beli? malulah gambar aieyrie macam ni."ujar aieyrie.
mukanya merah menhan malu melihat mukanya yang sedang memejamkan mata dan memegang kuat pada pemegang yang telah disediakan. manakala aiey pula kelihatan ceria dan siap angkat tangan lagi.
"kenapa? malulah tu. alah.. biarlah keychain tu dijadikan kenangan buat kita. aiey nak aieyrie letak keychain ni kat beg atau pencil box aieyrie. boleh?"pujuk aeiy dengan lembut.
"tak naklah.. malulah aieyrie nanti kalau letak.. tak nak!"aieyrie berkeras.
aiey cuba memujuk dan terus memujuk. akhirnya, aieyrie mengalah juga dgn aiey. dia mengeluarkan pencil boxnya dan letakkan keychain itu.
"puas hati?"tanya aieyrie dengan nada marah.
aiey mengangguk sambil tersengih. dia mengeluarkan pencil box juga. dia menunjukkan keychain yang sama seperti aieyrie.
"aiey pun ada jugak. keychain ni aeiyrie jaga betul2 tau. jgn kasi hilang. mahal ni."pinta aiey.
"okeylah.. jomlah makan.. lapar.."rungut aiey sambil memegang perutnya.
mereka menuju ke arah gerai makanan secara beriringan.
