Bab 2 - Keindahan Cinta
"mne aiey? td yer ad kt sini kn?" tanye aieyrie kebingungan. ira pon turut kebingungan jugak. mereka duduk dan meletakkan mknn di ats meja.
"enthlah..mgkin yer ad kje..kjp, biar ak tye die kt mne ek."ira terus mengambil henponnye.
dia melihat ad msj dri aiey. mesejnye berbunyi sebegini,
ira,ak blik hostel erk..ak ad kje nk disiapkan. ok, bye!
selesai membace msj itu, ire pon meletakkan kembali henponnye ke dlm bagnye. aiey mengangkat keningnye apabila melihat ira tdak menghntr msj pd aiey. ira yg fham mksd aieyrie tu menjawab.
"dia blik hostel. ad kje ktenye."kte ira selamba.
aiey mengeluh.
"hbis mcmne mknn yg ak belanja kt die ni? bazirlah.."kata aiey dgn kesal.
"nk buat cmne, kau mknlah sume tu yer.. kau tu kn raja makan!"ejek ira. dia menyuapkan nsi ke dlm mulutnye. mengunyahnye dgn tenang.
aieyrie yg skit ati dgn ata-kata ira itu,mendapat satu idea utk mengenakan si ira. dia mengeluarkan henponnye yg jenama nokia berlipat itu utk menghantar msj ke seseorg.
dgn tenang dia berkata..
"hmm...terpaksalah ak ajak sazrif." die tersenyum mentuturkan kate2 yg die sebutkan. namun, tnpe diduga, mknn yg dikunyah oleh ira itu tersembur ke muke aieyrie. hbis muke aieyrie terkene mknn ira. org sekeliling mereka ketawa melihat aieyrie.
ira hanya tersengih melihat aieyrie. terbit rse bersalah dlm dirinye..hehe, ap suruh sebut nme sazrif mse ak tgh mkn. kn ak ngn kau da malu..dlm hati ira berkata.
aieyrie menahan malu..die mengambil tisu yg dlm poket seluarnye lalu mengesat perlahan2 mknn yg ad di mukenye..minah ni, wak malu ak je taw..ak pon stu yg ak sebut nme sazrif yer mkn tu knpe??mlunye..aieyrie berkate dlm hati.
dan kebetulan semase kejadian ira tersembur mknn itu, aiey dan sazrif smpai ke kafe itu terhenti apabila melihat kejadian itu. mereka ketawa terbahak-bahak. apbila ketawa mereka sdah reda, mereka pon menuju ke arah rkn mereka.. sazrif duduk di belakang ira membuatkan ira tdak perasan kehadirannya.
dgn ketawa yg msih lg tersisa, aiey duduk di sebelah aiey yg sdg mengelap mukenye pon berkata,
"kesian aiey tgk aieyrie kne sembur dek ira."dlm ketawa aiey berkata. ira tersengih jer.. aieyrie pulak memuncungkan mulutnye.
aiey kesian melihat kwnnye itu lalu menolong mengelap muke aieyrie dgn tisunye pula. die mengmbil air mineral letakkn sedikit ke ats tisu itu.
aieyrie terpana melihat tindakan aiey. sungguh ini kali pertama die berasa tdak keruan. namun dia mengawalnye ngn baek. cntik! tetibe shj hatinye berkata demikian.ira berkata
"amboi, sempat lg buat aksi romantik korang ek."perli ira apbila melihat kemesraan 2 org rknnye.
"ak tlg jer. kau patutnye tlg die lapkan die taw. bkn ak."ujar aiey apbile muke aieyrie sdah bersih.
"tk mahulah! baek ak lapkan muke sazrif.. ad jugak faedahnye.."ira menjawab lalu menyuapkan mknnnye. sazrif hanya tersenyum. aiey dan aieyrie ketawa. ira mengerutkan mukenye.
"kenapa?"tnye ira apabila mknnnye sdah ditelannye.
"muke saye berpeluhlah. boleh awk lapkan?"ujar sazrif smbil tersnyum lalu duduk bertentangn dgn aiey dan juga di sebelah ira.
ira terlopong memandang sazrif yg tgh tersengih tu. die menelan air liurnye.
"knpe? tk nk lapkn ke?"
"laen kali jelah."ujar ira lembut. malu.
"malulah tu.. tk yahlah mlu2..korang da taw kn perasaan msing2. jd pham2 jelah kn.." ujar aieyrie tenang.
"jad lpas ni jgnlah problem cintan korang lpas kt ak n aieyrie ag k."aiey menyambung.
ira dan sazrif menjeling-jeling smbil tersenyum-senyum.
"dahlah, jom mkn..aiey, aieyrie da beli da mknn kt aiey, tk pe, tk pyah byr bliklah.okey?"ujar aieyrie smbil tersenyum. aiey pula hanya mengangguk. terharu juga dgn kebaikan aieyrie.
sazrif pula bergerak utk memesan mknn. stlah sazrif pergi,
"apelah korang ni.. malu taw."rungut ira.
"tk yah mlulah. steady je. sekurang-kurangnye, korang dah declare."bls ira.
"um..ira kau kate kau nk blik hostel? knpe mri sini blik?"
"ha'ah..kenpe mri sini blik?"aieyrie pua bertye.
"hbis pkwe bru kau tu trik ak mcm nk gila suruh dtg ke sini sme ngn die. terpkselah mri blik..mcm kau tarik ak td. mcm tulah die buat."terang aiey.
ira mengangguk smbil tersenyum.
mereka bgn meninggalkan kafe setelah sdh kenyang. ira berjalan beriringan dgn sazrif manakala aiey pula dgn aieyrie. semasa berjalan aiey memesan sesuatu kpd aieyrie.
"aieyrie blik hostel nnt bersih muke taw..mne lah taw air liur ira ad lg kt muke."ujar aiey smbil tersenyum.
"okeylah.. aiey bley aieyrie tye sesuatu?"
"ap die?"
"kakak aiey tk bri duit ke? sorilah klu aieyrie menyibuk."aieyrie menggigit bibit selepas die bertaye soalan itu.
"kakak aiey sibuk agaknye.. lgipun tkkn aiey nk bergantung selalu kat die..aiey kne berdikari juga kn.."ujar aiey lembut smbil memandang wajah hensem aiey.
"kalau aiey tk ad duit, brthulah aieyrie.,, aieyrie kn kawan aiey..okey?"
aiey hanya mengangguk.
"ENGKAU pergi blik lah aiey.. ak malulah kwn ngn kau. dahlah pakai mcm..eii..gelilah ak tgk.. klkar ar kau pkai bju pompuan.. pergilah bliklah weh!!"hina iwan.
air mata perempuannya jatuh di depan lelaki yg telah menjadi kwn setelah mengikat tali persahabatan selama 4 thun. beginikah sikap kwn ak skrg setelah berjumpa dgn seorg kwn bru? hati aiey terdetik rse sdih yg terlampau sgt. hajatnye ign memberitahu perkara yg mustahak kpd iwan terbantut apbila terdgr hinaan itu.
"kalu engkau nk jadi pompuan pon, mmg kau tk secantik ekin la.. sdr diri kau skit.. kau tu asal tomboy nk jadi pompuan, mmg tk sepadan lnsunglah! pegilarh!!!"sekali iwan menghina aiey lalu beredar meninggalkan aiey keseorang di tmpat mereka berdua selalu study. sempat juga ekin dan rkan ekin tersenyum sinis kepadanye..
salah ke ak menjadi perempuan? salah ke ak nk berubah ke arah yg benar? salah ke? salahkah ak ingin menjadi gadis yg lembut dan sopan? kenapa ak dihina sebegitu teruk oleh kwn baek ak sendiri? adakah ak sdah penting lg utknye setelah ak menolongnye di waktu die kesusahan? di waktu die tdak fham dlm satu pelajaran? beginikah setelah ak berhempas-pulas menolongnya berjaya dlm UPSR?
iwan.. ku sangkakan kau kwnku yg menyokong ak utk menjadi perempuan yg cntik tatatertibnye sebagai perempuan? tp.. tdak rupanye..
lepas stu-stu persoalan yg muncul di benak fikiran aiey. die melepaskan tangisannye di dlm biliknye seorang diri. tiba2, ibunye msuk ke bilik aiey setelah beberape kali aiey tdak menyahut panggilannye. melihat anaknye yg sdg menangis..
"aiey ni kenape? ibu tgk aiey duduk berkurung dlm bilik dri td lag.. knpe? crte kat ibu.. knpe aiey nangis?"pujuk ibu aiey lembut.
aiey msih lg tersendu-sedan.
"aiey mesti menangis sbb aiey kne pergi asrama thun dpn? aiey.. ibu nk ank ibu berjaya dlm kehidupan ank ibu ni.. aiey sorg je ank perempuan ibu.. lpas ni tk ad lg dah.. jd.. ibu teringin sgt nk lihat ank ibu ni belajar di tmpt yg terbaik sebelum ibu tutup mate.. okey syg? dhlah jgn menangis lg.."pujuk ibu aiey lg.
aiey mengesat ait matenye. die menganggukkan kepalenye.
"baiklah ibu.. aiey akn buktikan yg aiey akn menjd penulis berjaya bile aiey dewasa nnt."senyum aiey.
"mcm tulah ank ibu.. dah jom mkn.. abg2 aiey da tggu aiey nk mkn sme.. kesian diorg tk mkn lg sbb nj mkn sekali ngn aiey."
aiey hanye tersenyum hambar mengenangkan kenangn di waktu die di bangku sekolah rendah lg.. Iwan.. hati aiey menyebut nme yg telah menghinanye dlu.. yg tdak mengenang budinye dulu.. knpe kau harus kembali dlm hdup ak setelah ak lupakan kau setelah sekian lmenye? aiey memejamkan matenye memaksa matenye utk tidur.. melupakan kisah lalu yg perit die lalui..
IWAN tdak dpt tdur. die dibelenggu bayangan wanita yg menghiasi setiap lngkhnya utk smpai ke universiti iaitu aiey.. die memjamkan matenye smbil menggigit bibir mengenangkan kembali di saat aiey meninggalkannye dlu..
"eh, ak dgr ank kak mah nk g MRSM thun dpn? btul ke?"tnye ibu saudara iwan kpd ibu iwan. kebetulan iwan yg berada dlm biliknye sdg membce mjlh MOY UJANG terdgr pertanyaan itu.
"btullah tu.. bertuahkan si aiey tu.. ank ak tk dpt pon..."bls ibu iwan.
aiey nk pindah sekolah? tk!!tk mungkin!! aiey tk bleh tggalkan ak seorg disini!. tk boleh!! ak perlukan die! 'kau perlukan die ke? setahu ak beritahu kaudie yg kau malu nk berkwn dgnnye? kau jugak hina die mcm2.. itu kau kate kau perlukan di??!!'satu suara berkata keras di telinga iwan.
iwan mula mengingati setiap kate penghinaan yg diberikannye kpd aiey.. ak tk sengaja...'bohonglah kau kate tk sengaja!!'suara iru muncul lg.. maafkan aiey..
iwan bgn dri katilnye utk berjumpa dgn aiey.. ibu aiey yg berada di ruang tamu bertanye ke mana die hendak pergi.
"iwan nk poergi jumpe aiey emak. nk pujuk die supaya jgn pergi. iwan tk bleh kalu die tk ad ngn iwan.."
"kalu iwan nk pergi jumpe die skrg, tk pyahlah.."ibunye berkte.
"knpe ibu? knpe?"tnye iwan resah.
"diorang pergi cri brg kelengkapan aiey kt bndr hari ini.. kan aiey da nk pergi esk.. die kne pergi awal ckit.. katenye nk pergi bercuti dlu sebelum mula persekolahan.."
"esk??!!! btol ke ibu? ibu tk bohong kn?"
"btollah...knpe? aiey tk brthu iwan ke?
iwan segera msuk ke biliknye kembali apabila air matanye ingin jatuh.. jgn tinggalkan ak aiey.. ak tk bleh teruskan perjuangan sebgai pelajar yg berjaya kalu kau tk de aiey..jgn pergi..akhirnye air mate yg di thn itu jatuh juga. esk pg ak harus hlang die dan minta maaf pade aiey. pasti!!
keesokkan harinye, iwan bgn dgn awal sekali utk berjumpe dgn aiey. die bgn awl pg jam 5.30 pg. selepas die sembahnyang Subuh, die nekad utk tdk tdur.. nmun hanya sekadarf nekad.. akhirnye die terlelap juga.
iwan terjaga dri tdurnye jam 10.15 pg.. matenye segera membulat setelah mengingatkan tentang aiey. die segera bgn dan berlari menuju ke arah basikalnye di bwh rumah. ibunye memanggil nmenye berkali-kali namun die tdk peduli. mukenye yg tdk bsuh itu pon die tk peduli.. yg penting die bleh jumpe aiey.,\nmun dh terlambt.. apbila smpai ke rmah aiey.. tiada sesiapa di rmah itu.. iwan menitiskan air matenye di situ.. aiey.. jgnlah pergi.. ak tk bley buat ap2 tnpe kau.. akhirnye... iwan terus menangis..aiey..hatinye kecil berkte sendu.
IWAN membuka kembali matenye memandang ke luar tingkap hostelnye.. akhirnye ak terjumpe kembali dgn kau, aiey...
